Από τα ανωτέρω δεν είναι απαραίτητο να συμπεράνουμε ότι η θεραπεία βιοσυντονισμού μπορεί να αντικαταστήσει παντελώς την χρήση φαρμάκων, αλλά η εμπειρία δείχνει ότι μπορεί σημαντικά να μειώσει την χρήση τους. Το γεγονός ότι το σώμα του καταπονημένου χρόνιου ασθενούς δεν έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται προκειμένου να καταπολεμήσει την ασθένεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μια θεραπεία βιοσυντονισμού συνήθως δεν είναι αρκετή και είναι αναγκαίο να ληφθούν φάρμακα, τα οποία εισάγοντας επιπρόσθετες πληροφορίες, θα επιτρέψουν να ενεργοποιηθούν τα αποκλεισμένα αποθέματα, αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Κατά την ανάπτυξη της μεθόδου του βιοσυντονισμού, οι δημιουργοί ήρθαν αντιμέτωποι με τις ιδιαιτερότητες των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων τα οποία εκπέμπονταν από τα βιολογικά αντικείμενα. Το γεγονός είναι ότι η καταστολή των τεχνικών ταλαντώσεων είναι στιγμιαία και ολοκληρωμένη, όμως οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν την ικανότητα να συσσωρεύουν παθολογικές πληροφορίες. Ως εκ τούτου, είναι πάντα δυνατόν να διαλύουμε μόνον εκείνες τις διακυμάνσεις που υπάρχουν την παρούσα στιγμή και είναι διαθέσιμες για έκθεση. Εφόσον, επιπροσθέτως, οι πληροφορίες έχουν συλλεχθεί, προχωρούμε στην εισαγωγή των επόμενων παθολογικών πληροφοριών.

Η κατάλληλη συσσώρευση πληροφοριών είναι “υπεύθυνη” για το εάν τα συμπτώματα της ασθένειας επανέλθουν, τα οποία προσπαθήσαμε να απαλείψουμε με την βοήθεια της θεραπείας βιοσυντονισμού, και για το πόσο γρήγορα μπορεί να συμβεί. Συνεπώς λοιπον, σε μια οξεία νόσο χρειάζονται 5-7 συνεδρίες, οι μεγαλύτεροι και οι ασθενείς με χρόνιες ασθένειες μπορεί να χρειαστούν 8-10 περισσότερες ασθένειες.